Broszura Equitone część 3
Układanie płyt wielkoformatowych
Profile narożnikowe i profile szczelinowe
Grubość profili szczelinowych nie może przekraczać 0,8 mm. Należy zapobiec samoistnemu przesuwaniu się profili poprzez ich unieruchomienie. Podatność na zabrudzenie zwiększa się jednak przy zastosowaniu poziomych profili szczelinowych.
Materiał: lakierowane aluminium, powlekane sztucznym tworzywem lub powlekane proszkowo. Należy unikać podwójnego nakładania profili szczelinowych na siebie. Profile narożne nie mogą prowadzić do zakleszczeń płyt fasadowych.
1. profil żłobkowany, 2. kątowniki nierównoramienne (profil L), 3. bez kładzenia spoin z tylnej strony.
Kotwy rusztowania.
Kotwa rusztowania wielokrotnego użytku mocowana poprzez spoinę. Płyty znajdujące się w pobliżu kotwy rusztowania powinny być podczas demontażu rusztowania dodatkowo zamocowane przy pomocy elementów mocujących Eternit. Jeżeli nie jest to możliwe, to w takim przypadku otwory w płycie fasadowej należy pozostawić otwarte. Wklejanie kołpaków rusztowaniowych jest niedopuszczalne.
Czyszczenie końcowe.
Czyszczenie końcowe fasady powinno być wykonane podczas demontażu rusztowania przez spryskiwanie wodą z elastycznego węża i ścieranie gąbką. Jeżeli pożądane są dodatkowe środki czyszczące, to w takim przypadku można użyć jako domieszki płynu do mycia naczyń dostępnego w ogólnej sprzedaży. Można również zastosować wysokociśnieniowe środki czyszczące o zmniejszonym ciśnieniu. Mniejsze plamy z wapnia lub odpryski cementu należy przetrzeć 5% kwasem jabłkowym, a następnie spłukać obficie dużą ilością wody. Ważne, aby kwas jabłkowy nie dostał się na żadne części z czystego metalu. Pył z włóknocementu można doskonale usunąć przy pomocy szmatki z mikrowłókien.
Ochrona przed celowym zniszczeniem (wandalizmem)
Płyty Textura (Structura) o grubości 12 mm spełniają wymagania zawarte w: Zabezpieczenie przed rzucaniem piłką, według normy DIN 18032, część 3. Sale do ćwiczeń gimnastycznych i zabaw sportowych. Certyfikat badań instytutu FMPA Baden–Württemberg, numer 46/28260. Detale konstrukcyjne: spoina 10 mm, pionowa łata nośna 50 × 30 mm / 100 × 30 mm, wkręty fasadowe 5,5 × 45 mm, odstępy pomiędzy wkrętami 408 mm (pionowo) i 605 mm (poziomo).
Mocowanie do podkonstrukcji drewnianej.
Odstepy pomiędzy mocowaniami.
Niżej wymienione tabele mocowań stanowią niezobowiązującą pomoc przy ustaleniu maksymalnych rozmiarów użytkowych formatów płyt. Dowód nośności statycznej oraz planowanie wykonawstwa w oparciu o wyżej wymieniony wykaz muszą być zawsze sprawdzane w odniesieniu do danego obiektu. Na wielkość odstępów pomiędzy mocowaniami wpływa wybór podkonstrukcji oraz podpory i zakotwienia. Minimalne odstępy od krawędzi nie mogą być mniejsze od wielkości podanych w tabeli. Zazwyczajnie powinno się wykonywać odstępów od krawędzi, które są większe niż 160m. odstepy_miedzy_krawedziami_elewacja_fasada_wentylowanaW szczególnych przypadkach, jak na przykład nad skrzynkami żaluzji okiennych, dopuszczalne są odstępy od krawędzi sięgające 200 mm. W przypadku odstępów od krawędzi powyżej 160 mm, mogą powstać niewielkie różnice pomiędzy powierzchniami sąsiadujących ze sobą płyt. Nie wpływa to negatywnie na nośność konstrukcji.
Przykład zastosowania:
Parametry:– wysokość budynku H ≤ 8 m– podkonstrukcja drewniana– pionowe rozmieszczenie płyt na pionowych łatach nośnych– format płyt (wysokość × szerokość)2500 × 1250 mm– grubość płyt 8 mm– zwykły obszar budynku
Mocowania wąskich pasków z włóknocementu (grubośc 8 mm)
Ilość elementów mocujących w każdym rzędzie mocowań zależy od długości pasma oraz od wysokości budynku.
Tabela 1. Odstępy pomiędzy mocowaniami na podkonstrukcjach drewnianych. Pionowe rozmieszczenie płyt na pionowych łatach nośnych.
Tabela 2. Odstępy pomiędzy mocowaniami na podkonstrukcjach drewnianych. Poziome rozmieszczenie płyt na pionowych łatach nośnych.
Minimalny odstęp od krawędzi – poziomo: 20 mm / pionowo: 80 mm. Maksymalny odstęp konstrukcyjny pomiędzy mocowaniami: przy 8 mm a i b ≤ 800 mm, natomiast przy 12 mm a i b ≤ 1020 mm. * Uwaga: Obszar brzegowy nie jest konieczny, jeżeli można zastosować zmniejszone obciążenie z powodu ssania wiatru, zgodnie z normąDIN 18516-1.
Sufity, stropy.
Wytyczne dotyczące montażu i mocowania płyt fasadowych z włóknocementu do sufitu,w zależności od żądanej wersji wykonania,muszą zostać uzgodnione z działem technologii stosowania firmy Eternit AG Equitone. Zleceniodawca musi udokumentować statyczność konstrukcji stropu.
Mocowania na podkonstrukcjach aluminiowych.
Informacje ogólne.
Do budowy nowych domów oraz renowacji fasad oferowane są różnego rodzaju podkonstrukcje aluminiowe, służące do zamocowania płyt elewacyjnych. Ich stabilność można zazwyczaj wykazać w obliczeniach w oparciu o przedstawione techniczne przepisy budowlane. W przypadku systemów nie dających się obliczyć, np. mocowań zaciskowych, niezbędne jest posiadanie ogólnego zezwolenia wydanego przez nadzór budowlany, dopuszczającego konstrukcję do użytku.
W skład elementów okładziny ściany zewnętrznej,położonej na podkonstrukcji aluminiowej,wchodzi zazwyczaj:
– okładzina
– elementy mocujące
– profil nośny
– elementy łączące
– rozpórki
– elementy kotwiące
– części uzupełniające
– materiał izolacyjny, podpórki materiału izolacyjnego
W celu zakotwienia podpórek ściennych w ścianie nośnej, należy używać kołków dopuszczonych do użytku przez nadzór budowlany (połączenia śruba-kołek). Należy przestrzegać wytycznych, dotyczących położenia podpórek punktów stałych i punktów ślizgowych, oraz postanowień zawartych w odpowiednim zezwoleniu na użytkowaniu.
Zastosowanie termicznych elementów rozdzielczych pomiędzy ścianą nośną a rozpórkami zmniejsza działanie mostków cieplnych podkonstrukcji aluminiowej. Producenci podkonstrukcji mają w sprzedaży termiczne elementy rozdzielcze.
Do tworzenia połączeń pomiędzy podpórką ścienną a profilem nośnym należy stosować sprawdzone elementy łączące (bez wulkanizowanych uszczelnień z neoprenu), zgodnie z zaleceniami producenta.
Obciążenia ścinające.
W celu udokumentowania nośności wielko-formatowych płyt fasadowych Eternit Equitone, należy obliczyć obciążenia ścinające, a szczególnie maksymalne momenty zginające oraz reakcje podporowe.W przypadku podkonstrukcji aluminiowych należy uwzględnić ich elastyczność w obliczeniach statycznych. W przypadku obciążenia ciśnieniem wiatru podkonstrukcja przyjmuje zazwyczaj obciążenie w formie liniowej. W przypadku obciążenia ssaniem wiatru płyty leżą na okrągłych pierścieniach podkładowych, które tworzą łby nitowe lub łby śrubowe.
Zasady konstrukcji.
Rozmieszczenie płyt w odniesieniu do podkonstrukcji.
W strefie szczelin dylatacyjnych podkonstrukcji trzeba zapewnić możliwość takich samych ruchów w okładzinie. Aby w wyniku stykania się poszczególnych płyt przez pionowe nośne profile aluminiowe nie doszło do zakleszczeń, nie można umieszczać żadnych styków tych profili pomiędzy punktami mocującymi danej płyty.
Stykanie się poszczególnych płyt poprzez profile nośne aluminiowe prowadzi do zakleszczeń, które powodują uszkodzenia.
Profile nośne podkonstrukcji muszą być ustawione w taki sposób, aby płyty fasadowe przylegały na jednej płaszczyźnie i aby mogły być one zamocowane bez zakleszczeń.
Jedną płytę można zamocować tylko na tych profilach nośnych, których punkty stałe znajdują się na tej samej wysokości. Z tego wynika, że np. w miejscach pod okienników należy wykonać rozdzielenie profili, tak aby uniknąć stykania się profili pod płytami.
Mocowanie nitów.
Estetyczne mocowanie będzie zagwarantowane, jeżeli wykonamy precyzyjne nawiercenie wstępne płyt, z dokładnością co do milimetra. Podczas mocowania nitów należy wszystkie otwory nawiercić wstępnie wiertłem o przekrojuø 9,5 mm. W celu nawiercenia wstępnego leżących płyt fasadowych na placu budowy (nie na podkonstrukcji), zaleca się zastosowanie specjalnego wiertła Eternit Equitone do włóknocementu o przekroju ø 9,5 mm.
Wiertło stopniowe powinno być używane wyłącznie do otworów wiertniczych, które nie mogą zostać nawiercone wstępnie w płytach z włóknocementu. Nawiercone płyty fasadowe Equitone Eternit należy przymocować do podkonstrukcji aluminiowej przy pomocy punktów stałych oraz punktów ślizgowych. Przy każdej płycie fasadowej należy utworzyć dwa punkty stałe poprzez tuleje punktów stałych. Gwarantują one dokładne ułożenie, bez naprężeń, na konstrukcji podkładowej aluminiowej.
Punkt stały z tuleją punktu stałego: Otwór wiertniczy w płycie fasadowej o przekroju ø 9,5 mm i konstrukcji podkładowej o przekroju ø 4,1 mm.
Punkt ślizgowy: Otwór wiertniczy w płycie fasadowej o przekroju ø 9,5 mm i konstrukcja podkładowa o przekroju ø 4,1 mm.
Przepisy nadzoru budowlanego oraz udzielenie gwarancji obliguje do zastosowania nitów fasadowych Equitone Eternit (nit aluminiowy jednostronnie zamykany).
Nit aluminiowy jednostronnie zamykany:
– 4 × 18 – K 15 mm, ścisk 8 – 13 mm, dlapłyt o grubości 8 mm,
– 4 × 25 – K 15 mm, ścisk 12 – 18 mm, dlapłyt o grubości 12 mm i dla deskowaniana zakładkę, umocowanego w widocznym miejscu, przy pomocy płyt o grubości 8 mm.Trzpień nitu nierdzewny, główka o przekrojuø 15 mm, powlekana.
W przypadku płyt fasadowych, które zostały już nawiercone wcześniej, można wykonać wycentrowane otwory wiertnicze (przekrój ø 4,1 mm) w podkonstrukcji aluminiowej w łatwy sposób, stosując nakładkę centrującą Eternit. Tylko w ten sposób można uzyskać centryczne osadzenie nitów fasadowych Eternit Equitone.
Minimalne odstępy od krawędzi elementów mocujących na podkonstrukcjach aluminiowych.
Odstępy od krawędzi wynoszące 80 mm, patrząc w kierunku profili nośnych aluminiowych, oraz wynoszące 30 mm, patrząc poprzecznie do kierunku profili nośnych, nie mogą być mniejsze niż wyżej wymienione. Nie należy wykonywać odstępów od krawędzi większych niż 160 mm. Jeżeli zastosujemy profile nośne aluminiowe z czarną powłoką, to w ten sposób unikniemy niepożądanego odbicia światła w spoinach. Na żądanie można również zamontować elementy mocujące na podkonstrukcji, wykonane z ocynkowanej blachy stalowej.
Wybór obu punktów stałych.
Obydwa punkty stałe wyznaczane są przez tuleje punktu stałego. Gwarantują one dokładne ułożenie płyty na podkonstrukcji aluminiowej bez naprężeń. Nie można nigdy wyznaczać dwóch punktów stałych na tym samym profilu podkonstrukcji (wyjątek: deskowanie na zakładkę napoziomym profilu nośnym). Z tego wynika, że położenie punktu stałego powinno znajdować się prostopadle do kierunku przebiegu profili nośnych. Obydwa punkty stałe muszą być umieszczone w miarę możliwości na środku płyty. Każdy punkt stały należy osadzać (jeżeli to jest możliwe) od strony zewnętrznej prawej i od strony zewnętrznej lewej, do wewnątrz, przy drugim profilu nośnym.
Osadzanie nitów fasadowych Equitone.
Nity fasadowe Eternit należy osadzać bez szablonu do osadzania nitów (tak samo w przypadku punktów ślizgowych, jak też i w przypadku obydwu punktów stałych).
Aby utworzyć punkt stały, należy za jednym zamachem osadzić nit fasadowy Eternit razem z tuleją do punktu stałego.
Należy zwrócić na to uwagę, aby łebek nitu leżał płasko na płycie fasadowej.
Należy wybrać taką nasadkę i szczęki mocujące (średnica sworznia nitu 4,0 mm) nitownicy, aby powierzchnia łebka nitu nie została uszkodzona. Dokładne szczelinowe zamocowanie płyty fasadowej jest zagwarantowane dopiero po zastosowaniu obu punktów stałych i przynajmniej dwóch punktów ślizgowych. Wiercenie i osadzanie nitu powinno odbywać się w następującej kolejności: punkty stałe, górne punkty ślizgowe, dolne punkty ślizgowe. Wszystkie punkty ślizgowe należy wykonywać bez tulei do punktów stałych.
Pionowe i poziome spoiny zamocowane od tyłu (przykład z podkonstrukcją aluminiową)
Jeżeli spoiny mają zostać utworzone od strony tylnej, to można zastosować, w sposób przedstawiony na rysunku, blachy szczelinowe z powlekanego aluminium. Ich grubość nie powinna przekraczać 0,8 mm. W strefie spoin krzyżowych profile szczelinowe nie mogą być nakładane podwójnie.
Profile szczelinowe mogą być czarne lub w kolorze dopasowanym do płyt fasadowych.
W przypadku zastosowania poziomych profili szczelinowych, należy się liczyć z nasilonym, nierównomiernym zabrudzeniem ściany zewnętrznej.
Unikanie zakleszczeń.
Stosując zalecenia konstrukcyjne, można uniknąć nieprawidłowego zamocowania elementów od strony tylnej, prowadzącego do zakleszczeń, jak pokazuje poniższy przykład. Jeżeli nie da się uniknąć nakładek o grubości ≤ 0,8 mm, to należy obliczać niezbędną odległość od krawędzi dopiero od takiego miejsca.
Odstępy pomiędzy mocowaniami.
Przedstawione poniżej tabele mocowań stanowią niezobowiązującą pomoc przy obliczeniach maksymalnych wymiarów użytkowych formatów płyt. Obliczenie nośności statycznej oraz planowanie wykonawstwa w oparciu o nie muszą być zawsze sporządzane w odniesieniu do danego obiektu. Na odstępy pomiędzy mocowaniami wpływa wybór samej podkonstrukcji oraz jej położenie i zakotwienie. Minimalne odstępy od krawędzi nie mogą być mniejsze od podanych poniżej. Zazwyczaj nie powinno się wykonywać odstępów od krawędzi większych niż 160 mm. W szczególnych przypadkach, jak na przykład nad skrzynkami żaluzji, dopuszczalne są odstępy od krawędzi do 200 mm. W przypadku odstępów od krawędzi większych niż 160 mm mogą wystąpić niewielkie różnice w płaskości sąsiadujących ze sobą płyt. Nie ma to żadnego negatywnego wpływu na nośność konstrukcji.
Minimalne odstępy od krawędzi na podkonstrukcji aluminiowej
Mocowanie wąskich pasm włóknocementu (o grubości 8 mm)
Ilość elementów mocujących w każdym rzędzie mocowań zależy od długości pasma oraz od wysokości budynku.
Mocowanie w przypadku pionowych profili nośnych.
Położenie punktów stałych płyt leżących obok siebie musi pozostać takie same, tzn. zawsze na środku i na lewo od środka. W ten sposób można zagwarantować, że nie dojdzie do stykania się elementów nad płytami.
Podział (przerwanie) podkonstrukcji aluminiowej w kierunku poziomym musi być wykonany przy mocowaniu płyty jako nośnika jednego pola przynajmniej co 3,0 m.
Przykład zastosowania
Parametry:– wysokość budynku H ≤ 8 m– podkonstrukcja aluminiowa– poziome rozmieszczenie płyt na pionowych profilach nośnych– normalny obszar budynku– grubość płyty 8 mm– format płyty (wysokość × szerokość)1250 × 3100 mm.
przyklad_elewacja_wentylowana
Z tabeli 4 (w ramkach):
a = 4 × 760 mm= poziomy odstęp między mocowaniami
b = 2 × 545 mm= pionowy odstęp między mocowaniami
Mocowanie w przypadku poziomych profili nośnych.
Tabela 3. Odstępy pomiędzy mocowaniami na podkonstrukcjach aluminiowych. Pionowe rozmieszczenie płyt na pionowych profilach nośnych
Tabela 4. odstępy pomiędzy mocowaniami na podkonstrukcjach aluminiowych. Poziome rozmieszczenie płyt na pionowych profilach nośnych.
Minimalny odstęp od krawędzi – poziomo: 30 mm / pionowo: 80 mm. Maksymalny odstęp konstrukcyjny pomiędzy mocowaniami: przy 8 mm, a i b ≤ 800 mm, natomiast przy 12 mm, a i b ≤ 1020 mm.
* Uwaga: Obszar brzegowy nie jest konieczny, jeżeli można zastosować zmniejszone obciążenie z powodu ssania wiatru, zgodnie z normą DIN 18516-1.
* Bliźniaczy punkt stały dla siły poprzecznej.
Podkonstrukcje stropowe.
Wytyczne dotyczące montażu i mocowania płyt fasadowych z włóknocementu do sufitu, w zależności od wymaganej wersji wykonawczej, muszą zostać uzgodnione z działem technologii stosowania firmy Eternit AG. Zleceniodawca musi udokumentować nośność konstrukcji stropu.
